бляя́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бляя́нне
Р. бляя́ння
Д. бляя́нню
В. бляя́нне
Т. бляя́ннем
М. бляя́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бляя́нне ср. бле́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бляя́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бляяць. // Гукі, падобныя на крык авечкі, якія ўтвараюцца пры палёце бакасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бляя́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., бляе́; незак.

Крычаць (пра авечак, коз).

|| наз. бляя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бле́яние бляя́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бака́с, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Балотная птушка сямейства бакасіных, якая ў палёце ваганнем пер’я ўтварае гукі, падобныя на бляянне баранчыка.

|| прым. бакасі́ны, -ая, -ае і бакасо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ягня́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ягняці. Ягнячае бляянне. // Зроблены з шкурак ягняці. Ягнячы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́канне ср.

1. см. бляя́нне;

2. прост. (неумелое чтение) бе́канье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Мыр, мырк, мэр, мэрк ’пра бляянне авечкі, калі яна падзывае ягня’ (мсцісл., Нар. лекс.). Гукапераймальнае. Параўн. маркач, маркатиць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мякета́ць ’утвараць гукі, падобныя на бляянне баранчыка (пра бакаса)’ (ігн., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. mekenti ’бляяць’, meketys ’нейкая птушка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)