блю́мінг, -а, мн. -і, -аў, м.

Магутны пракатны стан, прызначаны для абціскання сталёвых зліткаў вялікага папярочнага сячэння.

|| прым. блю́мінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блю́мінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блю́мінг блю́мінгі
Р. блю́мінга блю́мінгаў
Д. блю́мінгу блю́мінгам
В. блю́мінг блю́мінгі
Т. блю́мінгам блю́мінгамі
М. блю́мінгу блю́мінгах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блю́мінг м., тех. блю́минг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блю́мінг, ‑а, м.

Магутны пракатны стан для абціскання сталёвых зліткаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блю́мінг-сля́бінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. блю́мінг-сля́бінг
Р. блю́мінг-сля́бінга
Д. блю́мінг-сля́бінгу
В. блю́мінг-сля́бінг
Т. блю́мінг-сля́бінгам
М. блю́мінг-сля́бінгу

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блю́минг техн. блю́мінг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)