бето́н, -у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з сумесі цэменту, вады і іншых запаўняльнікаў, які цвярдзее пасля ўкладкі.

|| прым. бето́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бето́н бето́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бето́н, -ну м. бето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з зацвярдзелай сумесі пяску, шчэбеню, гравію і пад. з цэментам і вадою.

[Фр. béton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бето́н. Рус. бето́н (з першай палавіны XIX ст.), укр. бето́н. Запазычанне з ням. Beton (або прама з франц. béton, якое з’яўляецца крыніцай і для ням., гл. Клюге, 71). Фасмер, 1, 162; Шанскі, 1, Б, 112, гл. яшчэ MESz, 1, 290–291. Франц. béton < лац. bitumen ’бітум’. Бел. слова запазычана, відаць, праз рус. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

водаўсто́йлівы спец. водоусто́йчивый, водосто́йкий;

в. бето́н — водоусто́йчивый бето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высакама́рачны высокома́рочный;

в. цэме́нт — высокома́рочный цеме́нт;

в. бето́н — высокома́рочный бето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлакабето́н, -у, м.

Бетон з сумесі цэменту, пяску і шлаку.

|| прым. шлакабето́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ячэ́істы, -ая, -ае.

3 мноствам ячэек (у 1 знач.); наздраваты.

Я. бетон.

|| наз. ячэ́істасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марозатрыва́лы, -ая, -ае.

Які не траціць сваіх уласцівасцей ад марозу.

М. бетон.

|| наз. марозатрыва́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)