бето́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бето́н
Р. бето́ну
Д. бето́ну
В. бето́н
Т. бето́нам
М. бето́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бето́н, -у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з сумесі цэменту, вады і іншых запаўняльнікаў, які цвярдзее пасля ўкладкі.

|| прым. бето́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бето́н бето́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бето́н, -ну м. бето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з зацвярдзелай сумесі пяску, шчэбеню, гравію і пад. з цэментам і вадою.

[Фр. béton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бето́н. Рус. бето́н (з першай палавіны XIX ст.), укр. бето́н. Запазычанне з ням. Beton (або прама з франц. béton, якое з’яўляецца крыніцай і для ням., гл. Клюге, 71). Фасмер, 1, 162; Шанскі, 1, Б, 112, гл. яшчэ MESz, 1, 290–291. Франц. béton < лац. bitumen ’бітум’. Бел. слова запазычана, відаць, праз рус. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

таркрэ́т-бето́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. таркрэ́т-бето́н таркрэ́т-бето́ны
Р. таркрэ́т-бето́ну таркрэ́т-бето́наў
Д. таркрэ́т-бето́ну таркрэ́т-бето́нам
В. таркрэ́т-бето́н таркрэ́т-бето́ны
Т. таркрэ́т-бето́нам таркрэ́т-бето́намі
М. таркрэ́т-бето́не таркрэ́т-бето́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

водаўсто́йлівы спец. водоусто́йчивый, водосто́йкий;

в. бето́н — водоусто́йчивый бето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высакама́рачны высокома́рочный;

в. цэме́нт — высокома́рочный цеме́нт;

в. бето́н — высокома́рочный бето́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлакабето́н, -у, м.

Бетон з сумесі цэменту, пяску і шлаку.

|| прым. шлакабето́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)