беразня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. беразня́к
Р. беразняку́
Д. беразняку́
В. беразня́к
Т. беразняко́м
М. беразняку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

беразня́к, -ку́ м., обл., см. бярэ́знік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беразня́к, ‑у, м.

Тое, што і бярэзнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беразня́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Беразня́кі
Р. Беразня́к
Беразня́каў
Д. Беразня́кам
В. Беразня́кі
Т. Беразня́камі
М. Беразня́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бере́зник, березня́к бярэ́знік, -ку м., беразня́к, -ку́ м., обл. бераза́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лазачок ’куст вярбы Salix cinerea’, ’зараснік такой лазы’ (Федар. Дад.). Утворана ад незафіксаванага лазак (як ліпак, беразняк — гл. Сцяцко, Афікс. наз., 202) пры дапамозе памяншальнага суф. ‑ок. Да лаза (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саланча́к, ‑у, м.

Глеба, насычаная солямі. Гарачы саланчак апякаў падэшвы босых ног. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маёраў, ‑ава.

Які належыць маёру. Зброі ў .. [сержанта] не было, толькі маёраў планшэт з картай. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазы́бвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Зыбацца час ад часу. Зараснікі сталі радзейшымі, грунт пад нагамі пазыбваўся. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упусту́ю, прысл.

Дарэмна, безвынікова. Камуністы ўпустую прысяг не даюць. Панчанка. Люлька пагасла. Баласпай смактаў пачарнелы цыбук упустую. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)