Белякі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Белякі́
Р. Беляко́ў
Д. Беляка́м
В. Белякі́
Т. Беляка́мі
М. Беляка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяля́к, беляка́, мн. белякі́, беляко́ў, м.

Заяц, які мяняе зімой колер поўсці на белы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяля́к

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бяля́к белякі́
Р. беляка́ беляко́ў
Д. беляку́ беляка́м
В. беляка́ беляко́ў
Т. беляко́м беляка́мі
М. беляку́ беляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бяля́к

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бяля́к белякі́
Р. беляка́ беляко́ў
Д. беляку́ беляка́м
В. беляка́ беляко́ў
Т. беляко́м беляка́мі
М. беляку́ беляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руса́к, ‑а, м.

Шэры заяц, які захоўвае (у адрозненне ад беляка) аднолькавую афарбоўку зімой і летам. На тэрыторыі Беларускай ССР вядуцца зайцы русакі і белякі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)