белки́ геогр. бялкі́, -ко́ў мн.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вавёрчын бе́личий, бе́лки;
~на гняздо́ — бе́личье гнездо́, гнездо́ бе́лки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глобуля́рный физиол. глабуля́рны;
глобуля́рные белки́ глабуля́рныя бялкі́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глабуля́рны спец. глобуля́рный;
~ныя бялкі́ — глобуля́рные белки́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бялкі́, -ко́ў (ед. бяло́к, -лка́ м.) обл., геогр. белки́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ка́балка ’вяроўка’ (КСТ, у слоўніку адсутнічае, вузкі цяслярскі тэрмін). Укр. дыял. кабалка, кабелка ’тонкая прасмоленая вяровачка, якая ўжываецца пры пакрыцці дахаў чаротам’, рус. ка(о)белки ’надвязкі на паплаўкі і грузіла невада’, каболка ’пяньковая ніць для віцця вяровак (марскі тэрмін)’. Фанетыка ўкр. і рус. слоў не супярэчыць этымалогіі Мёлена (гл. Фасмер, 2, 151), які сцвярджае, што рус. каболка ’кабельная ніць’ паходзіць ад гал. kabelgaren ’тс’, як рус. шкимушка ’канат у двайную ніць’ < гал. schiemansgaren. Вандроўны тэрмін; тураў. кабалка, як паказвае значэнне, з украінскай мовы, аднак шлях пранікнення няясны, паколькі яно зафіксавана толькі на поўдні Украіны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бе́лка ж., зоол. (и пушнина) бе́лка;
б. сядзе́ла на дрэ́ве — бе́лка сиде́ла на де́реве;
фу́тра з бе́лкі — шу́ба из бе́лки;
◊ абадра́ць як ~ку — ободра́ть как бе́лку;
круці́цца як б. ў ко́ле — верте́ться как бе́лка в колесе́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)