беларусі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
беларусі́ст |
беларусі́сты |
| Р. |
беларусі́ста |
беларусі́стаў |
| Д. |
беларусі́сту |
беларусі́стам |
| В. |
беларусі́ста |
беларусі́стаў |
| Т. |
беларусі́стам |
беларусі́стамі |
| М. |
беларусі́сце |
беларусі́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
беларусі́ст м. белоруси́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
беларусі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Спецыяліст у галіне беларусістыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белоруси́ст беларусі́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)