беларусі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. беларусі́ст беларусі́сты
Р. беларусі́ста беларусі́стаў
Д. беларусі́сту беларусі́стам
В. беларусі́ста беларусі́стаў
Т. беларусі́стам беларусі́стамі
М. беларусі́сце беларусі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беларусі́ст м. белоруси́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беларусі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне беларусістыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белоруси́ст беларусі́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rutenista

м.

1. украініст;

2. беларусіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)