беладу́шка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
беладу́шка |
беладу́шкі |
| Р. |
беладу́шкі |
беладу́шак |
| Д. |
беладу́шцы |
беладу́шкам |
| В. |
беладу́шку |
беладу́шак |
| Т. |
беладу́шкай
беладу́шкаю |
беладу́шкамі |
| М. |
беладу́шцы |
беладу́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
беладу́шка ж., зоол. белоду́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
беладу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Млекакормячая жывёліна роду куніц (з белай плямай на горле); каменная куніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белоду́шка зоол. беладу́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)