белаво́кі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
белаво́кі |
белаво́кая |
белаво́кае |
белаво́кія |
| Р. |
белаво́кага |
белаво́кай
белаво́кае |
белаво́кага |
белаво́кіх |
| Д. |
белаво́каму |
белаво́кай |
белаво́каму |
белаво́кім |
| В. |
белаво́кі (неадуш.)
белаво́кага (адуш.) |
белаво́кую |
белаво́кае |
белаво́кія (неадуш.)
белаво́кіх (адуш.) |
| Т. |
белаво́кім |
белаво́кай
белаво́каю |
белаво́кім |
белаво́кімі |
| М. |
белаво́кім |
белаво́кай |
белаво́кім |
белаво́кіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Зе́кры ’вочы’ абл. (ТСБМ), тураў. зе́кра ’пашча (у рыбы)’, ’губы’. Ст.-рус. зекрый ’блакітнавокі’ (XIII–XV стст.), изекрый (XV ст.) ’блакітны, блакітнавокі’. Параўн. зікраты, зіґраты, зеґраты ’вірлавокі’, зэ́ґры ’вочы’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. уст. дыял. зі́кри ’касыя вочы’ (Жэлях.), зікратий ’белавокі’ (Грынч.). Аднясенне да кораня зірк, зрок (гл.) з метатэзай выклікае пэўныя цяжкасці (Фасмер, 2, 92, 94). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)