безумо́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
безумо́ўна безумо́ўней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безумо́ўна

1. нареч. безусло́вно;

2. вводн. сл. безусло́вно, несомне́нно, коне́чно, бесспо́рно;

яна́, б., з гэ́тым зго́дзіцца — она́, безусло́вно (несомне́нно, коне́чно, бесспо́рно), с э́тим согласи́тся;

3. утвердит. част. безусло́вно; коне́чно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безумо́ўна,

1. Прысл. да безумоўны.

2. у знач. пабочн. Бясспрэчна, канечне. [Веры], безумоўна, найбольш імпанаваў Андрэй Шыбянкоў, але яна ні ў чым гэтага не выяўляла. Зарэцкі. З двух спраў, якія прадвяшчала трывожнае чэрвеньскае зацішша, перамагла, безумоўна, наша: наступленне.. апярэдзіла новую блакаду Налібоцкай пушчы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безумо́ўна-рэфлекто́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безумо́ўна-рэфлекто́рны безумо́ўна-рэфлекто́рная безумо́ўна-рэфлекто́рнае безумо́ўна-рэфлекто́рныя
Р. безумо́ўна-рэфлекто́рнага безумо́ўна-рэфлекто́рнай
безумо́ўна-рэфлекто́рнае		 безумо́ўна-рэфлекто́рнага безумо́ўна-рэфлекто́рных
Д. безумо́ўна-рэфлекто́рнаму безумо́ўна-рэфлекто́рнай безумо́ўна-рэфлекто́рнаму безумо́ўна-рэфлекто́рным
В. безумо́ўна-рэфлекто́рны (неадуш.)
безумо́ўна-рэфлекто́рнага (адуш.)		 безумо́ўна-рэфлекто́рную безумо́ўна-рэфлекто́рнае безумо́ўна-рэфлекто́рныя (неадуш.)
безумо́ўна-рэфлекто́рных (адуш.)
Т. безумо́ўна-рэфлекто́рным безумо́ўна-рэфлекто́рнай
безумо́ўна-рэфлекто́рнаю		 безумо́ўна-рэфлекто́рным безумо́ўна-рэфлекто́рнымі
М. безумо́ўна-рэфлекто́рным безумо́ўна-рэфлекто́рнай безумо́ўна-рэфлекто́рным безумо́ўна-рэфлекто́рных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пэ́ўна.

1. прысл. Надзейна, безумоўна.

Пасяджэнне адбудзецца п.

2. пабочн. сл. Відаць, відавочна, мабыць.

Ён, п., сёння не прыедзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безусло́вно

1. нареч. безумо́ўна;

2. вводн. сл. безумо́ўна; (конечно) вядо́ма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавязко́вы, -ая, -ае.

1. Які безумоўна трэба выконваць.

Абавязковая пастанова.

Абавязкова (прысл.) прыйду.

2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае.

А. экзэмпляр.

|| наз. абавязко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

несомне́нно вводн. сл. несумне́нна; (безусловно) безумо́ўна; (бесспорно) бясспрэ́чна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавязко́ва, прысл.

Безумоўна, немінуча, няўхільна. Людзі кажуць: калі поле крадзе, то абавязкова бачыць лес. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесспо́рно

1. нареч. бясспрэ́чна;

2. вводн. сл. бясспрэ́чна; (безусловно) безумо́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)