безапо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безапо́рны безапо́рная безапо́рнае безапо́рныя
Р. безапо́рнага безапо́рнай
безапо́рнае		 безапо́рнага безапо́рных
Д. безапо́рнаму безапо́рнай безапо́рнаму безапо́рным
В. безапо́рны (неадуш.)
безапо́рнага (адуш.)		 безапо́рную безапо́рнае безапо́рныя (неадуш.)
безапо́рных (адуш.)
Т. безапо́рным безапо́рнай
безапо́рнаю		 безапо́рным безапо́рнымі
М. безапо́рным безапо́рнай безапо́рным безапо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безапо́рны безопо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безапо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае апоры, які характарызуецца адсутнасцю апоры. Безапорная галерэя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безопо́рный безапо́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)