безадка́зны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безадка́зны безадка́зная безадка́знае безадка́зныя
Р. безадка́знага безадка́знай
безадка́знае		 безадка́знага безадка́зных
Д. безадка́знаму безадка́знай безадка́знаму безадка́зным
В. безадка́зны (неадуш.)
безадка́знага (адуш.)		 безадка́зную безадка́знае безадка́зныя (неадуш.)
безадка́зных (адуш.)
Т. безадка́зным безадка́знай
безадка́знаю		 безадка́зным безадка́знымі
М. безадка́зным безадка́знай безадка́зным безадка́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безадка́зны, -ая, -ае.

1. Які не стрымліваецца пачуццём адказнасці.

Б. ўчынак.

2. Які працуе без перабояў.

Б. рухавік.

3. Бездакорны, які выконвае без пярэчання ўсе даручэнні.

Б. памочнік.

|| наз. безадка́знасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безадка́зны

I в разн. знач. безотве́тственный;

б. ўчы́нак — безотве́тственный посту́пок;

~ная асо́ба — безотве́тственная ли́чность

II безотка́зный;

~ная рабо́та мато́ра — безотка́зная рабо́та мото́ра

III

1. (покорный) безотве́тный; безотка́зный;

~ная істо́та — безотве́тное (безотка́зное) существо́;

2. (оставшийся без ответа) безотве́тный;

~нае пісьмо́ — безотве́тное письмо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безадка́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не нясе адказнасці ні перад кім. [Галавенька Громаву:] — Безадказны ты нейкі, папраўдзе, як малое дзіця. Лупсякоў. // Які не атрымліваецца пачуццём адказнасці. А сказаць трэба сур’ёзна і горача, каб.. [Маша] паверыла, каб зноў не палічыла гэта за легкадумны жарт, за яго [Славікаву] звычайную безадказную балбатню. Шамякін.

2. Які працуе безадмоўна, без перабояў. [Іван Іванавіч:] — Для палёту да другіх планет трэба было сканструяваць лёгкі, зручны і безадказны рухавік. Гамолка.

3. Які без пярэчання выконвае ўсе загады, распараджэнне, бездакорны, беззаганны. Бяссільная [Сымонава] злосць вылілася на Машку, яго безадказную памочніцу, і ясна стала, якая яна, гэтая злосць, горкая, дзікая і дурная. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безотве́тственный безадка́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безадка́зна нареч.

I безотве́тственно; см. безадка́зны I

II безотка́зно; см. безадка́зны II

III безотве́тно; безотка́зно; см. безадка́зны III 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безадка́знасць ж.

I безотве́тственность; см. безадка́зны I

II безотка́зность; см. безадка́зны II

III безотве́тность; безотка́зность; см. безадка́зны III 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгільдзя́й, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Нядбайны, безадказны чалавек.

|| ж. разгільдзя́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -дзя́ек.

|| прым. разгільдзя́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгільдзя́й, ‑я, м.

Разм. Нядбайны, безадказны ў працы, справах чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безадмо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае перашкод у рабоце; спраўны. Безадмоўная работа механізма.

2. Тое, што і безадказны (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)