бе́жанец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бе́жанец бе́жанцы
Р. бе́жанца бе́жанцаў
Д. бе́жанцу бе́жанцам
В. бе́жанца бе́жанцаў
Т. бе́жанцам бе́жанцамі
М. бе́жанцу бе́жанцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бе́жанец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які пакінуў месца свайго жыхарства з прычыны вайны або якога-н. бедства.

|| ж. бе́жанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бе́жанскі, -ая, -ае.

Бежанскія фурманкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́жанец, -нца ж. бе́женец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́жанец, ‑нца, м.

Чалавек, які пакінуў месца свайго жыхарства з прычыны вайны або стыхійнага бедства. З заходняй стараны даходзілі сюды бежанцы, якім пашанцавала выбрацца з агню нямецкіх бамбардзіровак. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бе́жанец (БРС, Бяльк.). Запазычанне з рус. беженец ’тс’ (аб рус. слове гл. Шанскі, 1, Б, 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уцяка́ч, уцекача́, мн. уцекачы́, уцекачо́ў, м.

1. Той, хто ўцёк² (у 2 знач.).

2. Тое, што і бежанец.

|| ж. уцяка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́жанка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да бежанец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́женец бе́жанец, -нца м., уцяка́ч, род. уцекача́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцяка́ч (род. уцекача́) м.

1. бегле́ц;

2. разг., см. бе́жанец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцяка́ч, уцекача, м.

1. Той, хто ўцякае або ўцёк адкуль‑н. У [партызанскія].. рады ўліваліся ўсё новыя і новыя людзі — калгаснікі, абкружэнцы, уцекачы з нямецкага палону. М. Ткачоў.

2. Разм. Тое, што і бежанец.

•••

Даць (задаць) уцекача — тое, што і даць (задаць) дзёру (гл. даць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)