бедуі́ны, -наў бедуи́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедуі́ны, ‑аў; адз. бедуін, ‑а, м.; бедуінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. бедуінкі, ‑нак; ж.

Качавыя і паўкачавыя арабы-жывёлаводы.

[Араб. badawīn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедуі́н,

гл. бедуіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедуі́нка,

гл. бедуіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедуі́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бедуі́н бедуі́ны
Р. бедуі́на бедуі́наў
Д. бедуі́ну бедуі́нам
В. бедуі́на бедуі́наў
Т. бедуі́нам бедуі́намі
М. бедуі́не бедуі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)