бедуі́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бедуі́нка бедуі́нкі
Р. бедуі́нкі бедуі́нак
Д. бедуі́нцы бедуі́нкам
В. бедуі́нку бедуі́нак
Т. бедуі́нкай
бедуі́нкаю		 бедуі́нкамі
М. бедуі́нцы бедуі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бедуі́нка ж. бедуи́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедуі́нка,

гл. бедуіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бедуі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прадстаўнік качавых і паўкачавых арабаў-жывёлаводаў.

|| ж. бедуі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бедуі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бедуи́нка бедуі́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бедуі́ны, ‑аў; адз. бедуін, ‑а, м.; бедуінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. бедуінкі, ‑нак; ж.

Качавыя і паўкачавыя арабы-жывёлаводы.

[Араб. badawīn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)