бе́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бе́глы бе́глая бе́глае бе́глыя
Р. бе́глага бе́глай
бе́глае		 бе́глага бе́глых
Д. бе́гламу бе́глай бе́гламу бе́глым
В. бе́глы (неадуш.)
бе́глага (адуш.)		 бе́глую бе́глае бе́глыя (неадуш.)
бе́глых (адуш.)
Т. бе́глым бе́глай
бе́глаю		 бе́глым бе́глымі
М. бе́глым бе́глай бе́глым бе́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бе́глы, -ая, -ае.

1. Які ўратаваўся ўцёкамі (гіст.).

Б. селянін.

Прытуліць беглага (наз.).

2. Не вельмі ўважлівы, павярхоўны.

Б. позірк.

3. Хуткі, дастаткова свабодны.

Беглае чытанне.

○

Беглыя галосныя — галосныя гукі «о» і «е», якія чаргуюцца з нулём гуку пры форма- і словаўтварэнні.

|| наз. бе́гласць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́глый

1. (убежавший) уцёклы, збе́глы;

2. (быстрый) бе́глы;

бе́глое чте́ние бе́глае чыта́нне;

бе́глые гла́сные грам. бе́глыя гало́сныя;

бе́глый ого́нь воен. бе́глы аго́нь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)