баяні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. баяні́стка баяні́сткі
Р. баяні́сткі баяні́стак
Д. баяні́стцы баяні́сткам
В. баяні́стку баяні́стак
Т. баяні́сткай
баяні́сткаю		 баяні́сткамі
М. баяні́стцы баяні́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баяні́стка ж. баяни́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баяні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да баяніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на баяне².

Трыа баяністаў.

|| ж. баяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баяни́стка баяні́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)