ба́цькаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́цькаў ба́цькава ба́цькава ба́цькавы
Р. ба́цькавага ба́цькавай
ба́цькавае		 ба́цькавага ба́цькавых
Д. ба́цькаваму ба́цькавай ба́цькаваму ба́цькавым
В. ба́цькаў (неадуш.)
ба́цькавага (адуш.)		 ба́цькаву ба́цькава ба́цькавы (неадуш.)
ба́цькавых (адуш.)
Т. ба́цькавым ба́цькавай
ба́цькаваю		 ба́цькавым ба́цькавымі
М. ба́цькавым ба́цькавай ба́цькавым ба́цькавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́цькаў отцо́вский, отцо́в; отца́;

б. дом — отцо́вский (отцо́в) дом; дом отца́;

◊ за ~кавай галаво́й (жыць) — за роди́тельской спино́й (жить);

на ~кавым ка́рку — на отцо́вской ше́е

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́цькаў, ‑кава.

Які належыць бацьку, уласцівы бацьку (у 1 знач.). Пайсці бацькавай дарогай. □ Мяне сцяжынка ўжо вяла да дому, У бацькаў двор аселіцай вяла. Гілевіч.

•••

За бацькавай галавой (жыць) — весці бесклапотнае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́цька, -і, мн. ба́цькі, -аў, м.

1. Мужчына ў адносінах да сваіх дзяцей; тата.

Родны б.

2. Ветлівы зварот да старога чалавека.

3. Самец у адносінах да свайго патомства.

4. чаго. Заснавальнік, родапачынальнік чаго-н. (кніжн.).

Б. авіяцыі.

◊

Выліты бацька, копія бацька (разм.) — пра дзіця, з твару вельмі падобнае да бацькі.

Прыёмны бацька — чалавек, які прыняў дзіця ў сваю сям’ю на правах сына (дачкі).

Увесь у бацьку (разм.) — пра дзіця, якое з твару і характарам падобнае да бацькі.

|| прым. ба́цькаў, -кава (да 1 знач.) і ба́цькаўскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́цька

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ба́цька ба́цькі
Р. ба́цькі ба́цькаў
Д. ба́цьку ба́цькам
В. ба́цьку ба́цькаў
Т. ба́цькам ба́цькамі
М. ба́цьку ба́цьках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

отцо́в разг. ба́цькаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́д

‘бацькаў або матчын бацька; стары чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дзе́д дзяды́
Р. дзе́да дзядо́ў
Д. дзе́ду дзяда́м
В. дзе́да дзядо́ў
Т. дзе́дам дзяда́мі
М. дзе́дзе дзяда́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́тюшкин

1. ба́цькаў, та́таў;

2. ба́цюшкаў; см. ба́тюшка​ 1, 3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаду́мнік, ‑а, м.

Тое, што і аднадумец. Валяслаў быў.. бацькаў .. самы гарачы аднадумнік. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́дзька, -і, м.

1. мн. -і, -аў. Бацькаў або матчын брат.

У госці прыехаў д.

Лявон.

2. мн. -і́, -о́ў. Дарослы мужчына наогул; зварот да старэйшага мужчыны.

Скажыце, д., як прайсці ў бальніцу?

◊

І квіта, дзядзька Мікіта (разм.) — і ўсё тут.

|| ласк. дзя́дзечка, -і, мн. -і, -чак, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)