Батарэ́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Батарэ́я
Р. Батарэ́і
Д. Батарэ́і
В. Батарэ́ю
Т. Батарэ́яй
Батарэ́яю
М. Батарэ́і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

батарэ́я, -і, мн. -і, -рэ́й, ж.

1. Артылерыйскае тактычнае падраздзяленне, якое складаецца з некалькіх гармат, а таксама пазіцыя, якую займае такое падраздзяленне.

Мінамётная б.

2. Аб’яднанне некалькіх аднатыпных прылад, прыстасаванняў у адзіную сістэму для эфектыўнага дзеяння.

Б. акумулятараў.

3. Сукупнасць злучаных паміж сабой крыніц току, энергіі.

Сонечная б.

|| памянш. батарэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (да 3 знач.).

|| прым. батарэ́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

батарэ́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. батарэ́я батарэ́і
Р. батарэ́і батарэ́й
Д. батарэ́і батарэ́ям
В. батарэ́ю батарэ́і
Т. батарэ́яй
батарэ́яю		 батарэ́ямі
М. батарэ́і батарэ́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

батарэ́я ж., в разн. знач. батаре́я;

зені́тная б. — зени́тная батаре́я;

ко́ксавая б. — ко́ксовая батаре́я;

радыя́тарная б. — радиа́торная батаре́я;

со́нечная б. — со́лнечная батаре́я;

б. акумуля́тараў — батаре́я аккумуля́торов;

б. параво́га ацяпле́ння — батаре́я парово́го отопле́ния;

б. бутэ́лек — батаре́я буты́лок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

батарэ́я, ‑і, ж.

1. Тактычнае падраздзяленне ў артылерыі і ракетных войсках, якое мае ў сваім саставе некалькі гармат або ракетных установак. Зенітная батарэя. Мінамётная батарэя. □ Як на далоні відны былі ўспышкі на агнявых пазіцыях артылерыйскіх батарэй. Новікаў. // Умацаванне, якое служыць пазіцыяй для некалькіх гармат або ракетных установак.

2. Аб’яднанне некалькіх аднатыпных прылад, прыстасаванняў, апаратаў у адзіную сістэму для больш эфектыўнага сумеснага дзеяння. Коксавая батарэя. Радыятарная батарэя.

3. Сукупнасць злучаных паміж сабой крыніц току, энергіі (акумулятараў, гальванічных элементаў і інш.). Атамная, сонечная, анодная батарэя.

4. чаго. Жарт. Шэраг якіх‑н. аднародных прадметаў. [Янушка] вабіла да сябе цэлая батарэя бутэлек, што стаялі на вітрыне на самым відным месцы і паводзілі на вясёлыя думкі. Дайліда.

[Фр. batterie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Батарэ́я. Рус. батаре́я, укр. батаре́я (ст.-укр. батарія, баттерія, XVIII ст., непасрэдна з зах.-еўрап. форм, можа, праз польск. bateria). Запазычанне з ням. Batterie або франц. batterie (да battre ’біць’). Праабражэнскі, 1, 19; Фасмер, 1, 134; Шанскі, 1, Б, 55. Укр. батаре́я яўна з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

батаре́я в разн. знач. батарэ́я, -рэ́і ж.;

зени́тная батаре́я зені́тная батарэ́я;

со́лнечная батаре́я со́нечная батарэ́я;

батаре́я парово́го отопле́ния батарэ́я параво́га ацяпле́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

батарэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж.

1. гл. батарэя.

2. Невялікае кампактнае прыстасаванне для сілкавання чаго-н. электрычнай энергіяй.

Б. для кішэннага ліхтарыка.

Памяняць батарэйку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінамётны воен. миномётный;

~ная батарэ́я — миномётная батаре́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

артбатарэ́я ж., воен. (артылеры́йская батарэ́я) артбатаре́я (артиллери́йская батаре́я)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)