барс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная драпежная жывёліна сямейства кашэчых з плямістай поўсцю.

Снежны б.

|| прым. ба́рсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́рс

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́рс ба́рсы
Р. ба́рса ба́рсаў
Д. ба́рсу ба́рсам
В. ба́рса ба́рсаў
Т. ба́рсам ба́рсамі
М. ба́рсе ба́рсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

барс м. барс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барс зоол. барс, род. ба́рса м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

барс, ‑а, м.

Буйны драпежнік сямейства катоў з плямістай поўсцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Барс 1 ’барс’. Рус. барс (з XVI ст.), укр. барс (з XVIII ст.). Запазычанне з цюрк. bars, pars ’тыгр, пантэра, рысь’. Фасмер, 1, 128 (там і літ.); Шанскі, 1, Б, 48.

Барс 2 ’барсук’ (Інстр. II). Відавочна, форма, што ўзнікла скарачэннем з барсу́к (гл.). Такая ж самая з’ява і ў літ. мове, дзе barsas ’тс’ < bars(i)ùkas (гл. Фрэнкель, 1, 35).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

і́рбіс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйное млекакормячае сямейства кашэчых, снежны барс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

і́рбіс, ‑а, м.

Тое, што і барс; снежны барс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́рбіс м., зоол., см. барс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пантэ́ра, ‑ы, ж.

Тое, што і барс.

[Грэч. panthēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)