ба́рмен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уладальнік бара¹ ці афіцыянт у бары¹ (у 1 знач.).

|| ж. ба́рменка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (разм.).

|| прым. ба́рменскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барме́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. барме́н барме́ны
Р. барме́на барме́наў
Д. барме́ну барме́нам
В. барме́на барме́наў
Т. барме́нам барме́намі
М. барме́не барме́нах

Іншыя варыянты: ба́рмен.

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́рмен

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́рмен ба́рмены
Р. ба́рмена ба́рменаў
Д. ба́рмену ба́рменам
В. ба́рмена ба́рменаў
Т. ба́рменам ба́рменамі
М. ба́рмене ба́рменах

Іншыя варыянты: барме́н.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́рмен м. ба́рмен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́рмен барме́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́рмен, ‑а, м.

Уладальнік ці кіраўнік бара; служачы бара, які падае спіртныя напіткі за стойкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́рменка, ‑ы, ж.

Жан. да бармен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)