бардо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. бардо́ бардо́
Р. бардо́ бардо́
Д. бардо́ бардо́
В. бардо́ бардо́
Т. бардо́ бардо́
М. бардо́ бардо́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Бардо́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз.
Н. Бардо́
Р. Бардо́
Д. Бардо́
В. Бардо́
Т. Бардо́
М. Бардо́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бардо́

прыметнік, нескланяльны

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бардо́ I нескл., ср. (вино) бордо́

бардо́ II нескл., прил. (цвет) бордо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бардо́ ​1, нязм., н.

Гатунак чырвонага віна (паводле назвы французскага горада Бардо).

бардо́ ​2, нязм. прым.

Цёмна-чырвоны. Сукенка колеру бардо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бардо́, нязм. і бардо́вы, -ая, -ае.

Цёмна-чырвоны.

Фарба бардо.

Бардовая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бардо́ ’бардовы колер; віно’. Рус., укр. бордо́. Запазычанне з франц. мовы (бел., укр. праз рус.): франц. bordeaux ’віно з Бардо’ (ад назвы мясцовасці Bordeaux). Адсюль пазней утварылася назва колеру. Фасмер, 1, 193; Шанскі, 1, Б, 166–167. Франц. слова вядомае і ў іншых еўрап. мовах (і як назва колеру): ням. bordeaux, ісп. bordó, італ. bordò, венг. bordó. Гл. яшчэ MESz, 1, 344.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бордо́​I (вино) бардо́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бордо́​II прил. (цвет) бардо́ нескл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бардо́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і бардо ​2. За цёмна-зялёнай заслонай панічоў віднеліся бардовыя рамы вокан. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)