ба́рбарскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ба́рбарскі |
ба́рбарская |
ба́рбарскае |
ба́рбарскія |
| Р. |
ба́рбарскага |
ба́рбарскай
ба́рбарскае |
ба́рбарскага |
ба́рбарскіх |
| Д. |
ба́рбарскаму |
ба́рбарскай |
ба́рбарскаму |
ба́рбарскім |
| В. |
ба́рбарскі (неадуш.)
ба́рбарскага (адуш.) |
ба́рбарскую |
ба́рбарскае |
ба́рбарскія (неадуш.)
ба́рбарскіх (адуш.) |
| Т. |
ба́рбарскім |
ба́рбарскай
ба́рбарскаю |
ба́рбарскім |
ба́рбарскімі |
| М. |
ба́рбарскім |
ба́рбарскай |
ба́рбарскім |
ба́рбарскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ба́рбар ’варвар’, ба́рбарскі ’варварскі’. Укр. (ст.) барбарскый. Запазычанне (мабыць, праз польск. barbar ’варвар’; да польск. слова гл. Брукнер, 15) з лац. barbarus (< грэч. βάρβαρος), якое распаўсюджана і ў зах.-еўрап. мовах (ням. Barbar і г. д.). Да гісторыі слова гл. Клюге, 51 і асабліва падрабязна MESz, 1, 247–248. Таксама з польск. мовы ўзята барбары́нства ’варварства’, барбары́нскі (Нас.). Гл. Кюнэ, Poln., 43.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)