Бараві́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бараві́ца
Р. Бараві́цы
Д. Бараві́цы
В. Бараві́цу
Т. Бараві́цай
Бараві́цаю
М. Бараві́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бараві́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бараві́ца бараві́цы
Р. бараві́цы бараві́ц
Д. бараві́цы бараві́цам
В. бараві́цу бараві́цы
Т. бараві́цай
бараві́цаю		 бараві́цамі
М. бараві́цы бараві́цах

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бараві́ца, ‑ы, ж.

Лясная трава, якая расце па нізкіх мясцінах і па берагах баравых азёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)