бараба́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бараба́нны бараба́нная бараба́ннае бараба́нныя
Р. бараба́ннага бараба́ннай
бараба́ннае		 бараба́ннага бараба́нных
Д. бараба́ннаму бараба́ннай бараба́ннаму бараба́нным
В. бараба́нны (неадуш.)
бараба́ннага (адуш.)		 бараба́нную бараба́ннае бараба́нныя (неадуш.)
бараба́нных (адуш.)
Т. бараба́нным бараба́ннай
бараба́ннаю		 бараба́нным бараба́ннымі
М. бараба́нным бараба́ннай бараба́нным бараба́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бараба́нны в разн. знач. бараба́нный;

○ ~нная перапо́нка — анат. бараба́нная перепо́нка;

◊ шку́ра ~нная — шку́ра бараба́нная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бараба́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да барабана.

•••

Барабанная перапонка гл. перапонка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бараба́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Ударны мембранны музычны інструмент у выглядзе шырокага цыліндра, верх і ніз якога абцягнуты скурай.

Біць у б.

2. У розных машынах і механізмах: рухомая частка, якая мае форму цыліндра (спец.).

Падаваць снапы ў б.

3. Цыліндрычная частка будынка, якая падтрымлівае купал (спец.).

|| прым. бараба́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бараба́нный бараба́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дро́бат, -у, М -баце, м.

Дробны стук.

Барабанны д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дро́бат, -ту м. (дробный стук) дробь ж.;

бараба́нны д. — бараба́нная дробь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбо́й, -бо́ю, м.

1. гл. адбіць.

2. Сігнал (першапачаткова барабанны), які апавяшчае аб заканчэнні чаго-н.

А. паветранай трывогі.

3. перан. Перапынак у працы, дзеянні; спачын.

Біць (даць) адбой (таксама перан.: адмаўляцца ад свайго рашэння, думкі).

◊

Адбою няма (не будзе) ад каго-чаго (разм.) — вельмі многа каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́шчак, -ку м.

1. (о пении птиц) щёкот, щекота́ние ср.; трель ж.;

салаўі́ны п. — соловьи́ный щёкот (соловьи́ная трель);

2. дробь ж.;

бараба́нны п. — бараба́нная дробь;

3. о́тзвук, э́хо ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́й, бо́ю, М у баі́; мн. баі́, баёў; м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 1 знач.); бітва, змаганне. Наступальны бой. Сустрэчны бой. Рукапашны бой. Поле бою. Разведка боем. Весці бой. Прыняць бой. □ Не паспеў Шутаў дапытаць палонных, як на паўднёвым баку [вёскі] узгарэўся бой. Мележ. У небе натужліва вылі і звінелі маторы, трашчалі кулямёты: недзе за хмарамі і дымам ішоў паветраны бой. Шамякін. Натапырыўшы пер’е.. [вераб’іха] падрыхтавалася да бою. Шуцько.

2. Барацьба, спаборніцтва. Кулачны бой. Бой быкоў. // перан. Барацьба з чым‑н., што перашкаджае ў жыцці, у працы. Тут моладзь з багнай бой вядзе. Смагаровіч.

3. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. біць (у 7, 9 знач.). Стрэльба дакладнага бою. Барабанны бой. Бой курантаў.

4. зб. Разбітая, расколатая на кавалкі шкляная, гліняная і інш. пасуда, разбітыя прадметы.

•••

Бой-баба гл. баба.

Браць (узяць) з бою (боем) гл. браць.

Даць (даваць) бой гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)