ба́нк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́нк ба́нкі
Р. ба́нка ба́нкаў
Д. ба́нку ба́нкам
В. ба́нк ба́нкі
Т. ба́нкам ба́нкамі
М. ба́нку ба́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

банк², -а, м.

1. У картачнай гульні: грошы, якія пастаўлены на кон.

Сарваць б.

2. Азартная картачная гульня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банк³, -а, мн. -і, -аў, м.

Фонд якіх-н. даных, што захоўваюцца для інфармацыйных і іншых мэт.

Б. звестак.

Б. ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банк м.

1. банк;

дзяржа́ўны б. — госуда́рственный банк;

2. карт. банк;

сарва́ць б. — сорва́ть банк;

3. спец. банк;

б. да́ных — банк да́нных;

б. ве́даў — банк зна́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банк¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Крэдытна-фінансавая ўстанова, якая канцэнтруе грашовыя сродкі і праводзіць з імі розныя аперацыі.

Нацыянальны б.

Беларусі.

|| прым. ба́нкаўскі, -ая, -ае і ба́нкавы, -ая, -ае.

Банкаўскі служачы.

Банкавы білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банк​I банк, род. ба́нка м.;

госуда́рственный банк дзяржа́ўны банк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банк​II карт. банк, род. ба́нка м.;

◊

держа́ть банк банкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банк, ‑а, м.

1. а) У СССР — дзяржаўная ўстанова, якая ў адпаведнасці з народнагаспадарчым планам ажыццяўляе крэдытаванне дзейнасці прадпрыемстваў і фінансаванне капіталаўкладанняў, арганізуе безнаяўныя грашовыя разлікі паміж прадпрыемствамі і гаспадарчымі органамі і цэнтралізаваны зварот наяўных грошай. Дзяржаўны банк БССР. Камунальны банк. Інвестыцыйны банк. Міжнародны банк эканамічнага супрацоўніцтва; б) у капіталістычных краінах — фінансавая ўстанова, якая канцэнтруе пазыковы капітал і дае яго ў распараджэнне капіталістаў для атрымання прыбытку і звышпрыбытку.

2. У картачнай гульні — пэўная сума грошай, пастаўленая на кон. Сарваць банк.

•••

Трымаць банк гл. трымаць.

[Фр. banque з іт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Банк, дыял. ба́нак (Гарэц., Др.-Падб., Шат.). Рус. банк (з XVIII ст.), укр. банк і г. д. Запазычанне праз ням. Bank (або франц. banque) з італ. banco (якое спачатку мела значэнне ’стол мянялы’; < ням.; аб гісторыі слова гл. Клюге, 49; MESz, 1, 239). Фасмер, 1, 120; Шанскі, 1, Б, 33.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ва-ба́нк

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ва-ба́нк - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)