банапарты́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. банапарты́зм
Р. банапарты́зму
Д. банапарты́зму
В. банапарты́зм
Т. банапарты́змам
М. банапарты́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

банапарты́зм, -му м., ист. бонапарти́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банапарты́зм, ‑у, м.

Форма дыктатуры буйной буржуазіі ў рэвалюцыйнай сітуацыі, калі контррэвалюцыйны ўрад, апіраючыся на ваенную сілу і лавіруючы паміж класамі, якія змагаюцца, імкнецца выдаць сябе за надкласавую, надпартыйную ўладу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бонапарти́зм ист. банапарты́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)