бана́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Пальмападобная трапічная расліна, а таксама яе мучністы салодкі плод.
Збор бананаў.
|| прым. бана́навы, -ая, -ае.
Бананавыя плантацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бана́н, -на, собир. -ну м., бот. бана́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бана́н бот. бана́н, -на и собир. -ну м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бана́н, ‑а, м.
1. Шматгадовая пальмападобная трапічная расліна сямейства бананавых.
2. Мучністы салодкі плод гэтай расліны. [Хлопчык] часта бегаў.. [у лес], каб сцягнуць какосавы арэх, банан і іншыя добрыя рэчы. Маўр.
[Ісп. banano, banana.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бана́н. Рус. бана́н, укр. бана́н. Новае запазычанне з зах.-еўрап. моў (мабыць, праз рус. мову, дзе гэта слова было ўжо ў XVIII ст., гл. Шанскі, 1, Б, 31), дакладней, з франц. banane (а гэта з banam у мове баконго). Ням. (таксама ісп.) мова як пасрэднік дала б форму *банана (ж. р.; Фасмер, 1, 120). Да гісторыі слова гл. яшчэ Локач, 18; Клюге, 48; MESz, 1, 236–237 (там і іншая літ-ра).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)