балы́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. балы́к балыкі́
Р. балыку́ балыко́ў
Д. балыку́ балыка́м
В. балы́к балыкі́
Т. балыко́м балыка́мі
М. балыку́ балыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

балы́к, -у́, м.

Прасоленая і правяленая або правэнджаная хрыбтовая частка асятровых і ласасёвых рыб.

Асятровы б.

|| прым. балыко́вы, -ая, -ае.

Балыковыя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балы́к, -ку́ м. балы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балы́к балы́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

балы́к, ‑у, м.

Прасоленая і правяленая або правэнджаная спінная частка чырвонай рыбы. Асятровы балык.

[Ад цюрк. балык — рыба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Балы́к. Рус. балы́к, укр. бали́к (з XVIII ст.). Запазычанне з цюрк. моў (тур., крым.-тат., азерб. і г. д. balyk ’рыба’). Локач, 18; Фасмер, 1, 119; параўн. яшчэ Шанскі, 1, Б, 27. Гл. таксама Заянчкоўскі, Stud. orient., 37.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)