балты́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. балты́йскі балты́йская балты́йскае балты́йскія
Р. балты́йскага балты́йскай
балты́йскае		 балты́йскага балты́йскіх
Д. балты́йскаму балты́йскай балты́йскаму балты́йскім
В. балты́йскі (неадуш.)
балты́йскага (адуш.)		 балты́йскую балты́йскае балты́йскія (неадуш.)
балты́йскіх (адуш.)
Т. балты́йскім балты́йскай
балты́йскаю		 балты́йскім балты́йскімі
М. балты́йскім балты́йскай балты́йскім балты́йскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беламо́рска-балты́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. беламо́рска-балты́йскі беламо́рска-балты́йская беламо́рска-балты́йскае беламо́рска-балты́йскія
Р. беламо́рска-балты́йскага беламо́рска-балты́йскай
беламо́рска-балты́йскае		 беламо́рска-балты́йскага беламо́рска-балты́йскіх
Д. беламо́рска-балты́йскаму беламо́рска-балты́йскай беламо́рска-балты́йскаму беламо́рска-балты́йскім
В. беламо́рска-балты́йскі (неадуш.)
беламо́рска-балты́йскага (адуш.)		 беламо́рска-балты́йскую беламо́рска-балты́йскае беламо́рска-балты́йскія (неадуш.)
беламо́рска-балты́йскіх (адуш.)
Т. беламо́рска-балты́йскім беламо́рска-балты́йскай
беламо́рска-балты́йскаю		 беламо́рска-балты́йскім беламо́рска-балты́йскімі
М. беламо́рска-балты́йскім беламо́рска-балты́йскай беламо́рска-балты́йскім беламо́рска-балты́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

балти́йский балты́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Беломо́рско-Балти́йский кана́л Беламо́рска-Балты́йскі кана́л.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́к, ‑а, м.

1. Той, хто служыць у флоце. Балтыйскі марак.

2. Той, хто добра ведае мора і марскую справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адпіра́ць ’занесці або завесіць што-небудзь’ (Шат.), гл. перці. Магчыма, балтыйскі семантычны ўплыў. Параўн. літ. atspìrti ’падпіраць, падстаўляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ква́кша ’лягушка сямейства бясхвостых земнаводных, якая жыве пераважна на дрэвах’ (ТСБМ). Форма слова, відавочна, адлюстроўвае балтыйскі ўплыў. Параўн. структурна тоеснае літ. kvākše ’квактуха’ (да kvakšėti ’квактаць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мількава́ць ’маніць’ (свісл., Сл. ПЗБ). Да памы́лка, ‑мылі́ць, (па)мылі́цца. Параўн. і шальч. мільну́ць ’памыліцца’ (там жа). Мена мы‑ > мі‑ балтыйскі ўплыў. Да паўн.-прасл. myliti ’памыляцца’, ’замінаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аду́лаваты ’сутулаваты, азызлы’ (Нас.). Кантамінацыйная форма, гл. адутлаватасць і сутулаваты. Не выключаны таксама балтыйскі ўплыў. Параўн. літ. dulė́ti, dùlti ’гніць, парахнець’, dū́lis, dūlỹs, dū́lià ’стары чалавек, спарахнелае дрэва’ (Урбуціс, Baltistica, V (I), 1969, 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піплі́с: як піпліс ’вельмі бедны’: бачыў яго голага. як піпліса (Bałto-słow. zw. jęz., 81, 1990, 68). Балтыйскі кампанент у бел. фразеалогіі, параўн. літ. kaip pyplys ’тс’ (Букявічуце, тамсама; Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 520).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)