бале́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бале́сны бале́сная бале́снае бале́сныя
Р. бале́снага бале́снай
бале́снае		 бале́снага бале́сных
Д. бале́снаму бале́снай бале́снаму бале́сным
В. бале́сны (неадуш.)
бале́снага (адуш.)		 бале́сную бале́снае бале́сныя (неадуш.)
бале́сных (адуш.)
Т. бале́сным бале́снай
бале́снаю		 бале́сным бале́снымі
М. бале́сным бале́снай бале́сным бале́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бале́сны обл. (сопровождающийся болью) боле́зненный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бале́сны, ‑ая, ‑ае.

Абл.

1. Хваравіты (у 1 знач.). [Дзядзька Прахор] быў балесны і заўсёды, зашыўшыся ў куток, курыў і кашляў. Сабаленка.

2. Які адбываецца з болем, выкліканы болем, балючы. Здалося? Не, не здалося. У цішыні раптам прагучаў балесны стогн. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бале́сна нареч., обл. боле́зненно; см. бале́сны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бале́снасць ж., обл. боле́зненность; см. бале́сны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бале́сць ’хвароба’ (Касп., Шат.). Рус. бо́ле́сть, укр. бо́лість ’тс’, польск. boleść, чэш. bolest і г. д. Слав. bolestь ’хвароба, боль’ (ад bolěti, bolь). Сюды і бале́сны (БРС), бале́сці (мн.) ’хвароба, хваравітасць’ (Сцяц.). Параўн. Слаўскі, 1, 40.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)