бала́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бала́чка |
бала́чкі |
| Р. |
бала́чкі |
бала́чак |
| Д. |
бала́чцы |
бала́чкам |
| В. |
бала́чку |
бала́чкі |
| Т. |
бала́чкай
бала́чкаю |
бала́чкамі |
| М. |
бала́чцы |
бала́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бала́чка ж., разг.
1. побасёнка;
2. ро́ссказни ед. нет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бала́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Пустая, непатрэбная размова. [Начальнік дэпо:] — Вы б, Савелій Лявонавіч, чым пустымі балачкамі займацца, узялі б хоць інструкцыю аб вугальных кранах ды вывучылі б яе добра. Лынькоў. Праўда, з тых.. [Мікодымавых] балачак сёй-той смяяўся. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бала́чка ’размовы, пустаслоўе’. Укр. бала́чка, балачки́ (мн.) ’тс’. У рус. мове ў гэтым значэнні няма. Бел.-укр. утварэнне (суфіксам ‑ка) ад дзеяслова бала́каць ’размаўляць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бала́чкі (ед. бала́чка ж.) ро́ссказни ед. нет;
◊ займа́цца ~камі — ля́сы точи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
побасёнка разг. ба́ечка, -кі ж.; бала́чка, -кі ж.; пренебр. (небылица) ба́йка, -кі ж., небылі́ца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)