бакла́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бакла́жка |
бакла́жкі |
| Р. |
бакла́жкі |
бакла́жак |
| Д. |
бакла́жцы |
бакла́жкам |
| В. |
бакла́жку |
бакла́жкі |
| Т. |
бакла́жкай
бакла́жкаю |
бакла́жкамі |
| М. |
бакла́жцы |
бакла́жках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бакла́жка ж., уменьш. бакла́жка, фля́жка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бакла́жка уменьш. бікла́жка, -кі ж., бакла́жка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бары́лка ж., обл. бакла́жка, бочо́нок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бікла́жка ж., уменьш., см. бакла́жка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бакла́га. Ст.-бел. боклаг, боклага, баклага, биклаха (Гіст. лекс., 139; Булыка, Запазыч.). Рус. бакла́га, бакла́жка і інш., укр. бакла́г, бакла́га, бакло́, боклаг, боклага (дзве апошнія формы з XVI ст.) і г. д. Запазычанне з цюрк. моў (параўн. каз.-тат., тур. baklak від пасудзіны для вады’). Міклашыч, Türk. El. Nachtr., І, 9; Карловіч, Wyr. obce, 73; Брукнер, KZ, 48, 161; Фасмер, 1, 110. Для ўкр. мовы, магчыма, некаторыя формы праз польск. (бо́кло, бо́кла, бо́клак, параўн. польск. bukłak, bokłak). Адносна рум. версіі гл. Шалудзька, Rum., 126 і Крынжалэ, 216. Параўн. яшчэ бікла́га.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)