ба́кен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Плывучы знак на якары, які ўстанаўліваецца на водных шляхах для папярэджання аб небяспечных для суднаў месцах.

Агні бакенаў.

|| прым. ба́кенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́кен м., мор. ба́кен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́кен​I мор. ба́кен, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́кен​II, см. ба́кены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́кен і ба́кан, ‑а, м.

Паплавок на якары, які ўстанаўліваецца на водных шляхах для папярэджання аб небяспечных для суднаў месцах. Далёка ўздоўж па рацэ віднеліся вартавыя агні — бакены. Пальчэўскі.

[Гал. baak.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́кан,

гл. бакен.

бака́н, ‑у, м.

Барвовая лакавая фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

голи́к​II мор. ба́кен, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарштэ́вень, ‑тэўня, м.

Насавая частка судна, якая з’яўляецца працягам кіля. З ходу, не спыняючы гарматы агонь, эсмінец фарштэўнем урэзаўся ў сярэдзіну левага борта, ударыў па адсеку [лодкі] з акумулятарнымі батарэямі. Хомчанка. Вунь .. [параход] абыходзіць бакен; белыя грабяні адлятаюць ад фарштэўня. Савіцкі.

[Гал. voorsteven.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)