бадзя́ка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бадзя́ка |
бадзя́кі |
| Р. |
бадзя́кі |
бадзя́к |
| Д. |
бадзя́ку |
бадзя́кам |
| В. |
бадзя́ку |
бадзя́к |
| Т. |
бадзя́кам |
бадзя́камі |
| М. |
бадзя́ку |
бадзя́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бадзя́ка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бадзя́ка |
бадзя́кі |
| Р. |
бадзя́кі |
бадзя́к |
| Д. |
бадзя́цы |
бадзя́кам |
| В. |
бадзя́ку |
бадзя́к |
| Т. |
бадзя́кай бадзя́каю |
бадзя́камі |
| М. |
бадзя́цы |
бадзя́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бадзя́ка м. и ж., разг., см. бадзя́га II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бадзя́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дзяцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Тое, што і бадзяга 2. Заўтра зноў прыходзь сюды, бадзяка, Каб песню даспяваць і скончыць казку. Дзяргай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
су́бчик прост. шалахво́ст, -та м., бадзя́ка, -кі м., абармо́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пабадзя́й ’бадзяка, гультай’ (КЭС, лаг.). Ад пабадзяцца < бадзяцца (гл.) з суф. -a/б. Адносна суфіксацыі параўн. гультай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праздношата́ющийся разг.
1. прил. гуля́шчы;
2. сущ. бадзя́ка, -кі м. и ж., гуля́шчы, -шчага м., гульта́й, -тая́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Перабіндзюга́цца ’ад гультайства стаць бадзягай’ (Нас.). Да пера- (гл.) і біндзюга́цца ’быць гуляшчым, бадзякай, гультаём’, якое ад біндзюга(йла) (гл.) < літ. biñdė ’гультай’, bìndza ’гультай, нядбайнік; бадзяка’ (Аткупшчыкоў. Лекс. балтызмы, 34–35; Лаўчутэ, Балтизмы, 59). Параўн. таксама бі́ндус ’гультай’, біндзю́к ’хлапчук — гультай і гарэза’, укр. бинджук ’гультай, абібок’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бадзяга, туляга, блукалец; валацуга (разм.); бадзяка (абл.); цыган (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)