багамо́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.
Тое, што і багамол (у 1 знач.).
|| ж. багамо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.
|| прым. багамо́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
багамо́лец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
багамо́лец |
багамо́льцы |
| Р. |
багамо́льца |
багамо́льцаў |
| Д. |
багамо́льцу |
багамо́льцам |
| В. |
багамо́льца |
багамо́льцаў |
| Т. |
багамо́льцам |
багамо́льцамі |
| М. |
багамо́льцу |
багамо́льцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
багамо́лец, -льца ж. богомо́лец, стра́нник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
багамо́лец, ‑льца, ДМ ‑льцу, м.
Тое, што і багамол (у 1 знач.). Пасля пачалі нават прыходзіць здалёк невялічкія групкі багамольцаў для пакланення «цудадзейнаму» каменю. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
богомо́лец багамо́лец, -льца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пало́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Багамолец, які вандруе па святых мясцінах.
|| ж. пало́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. пало́мніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пілігры́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).
1. Паломнік, вандроўны багамолец.
2. Вандроўнік, падарожны.
|| ж. пілігры́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.
|| прым. пілігры́мскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
багамо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Жан. да багамолец. [Андржаяка:] Па дарозе я спаткаў Ці то ўбогую, ці проста багамолку. Клімковіч. Дзве старыя бярозы, як багамолкі, высяцца абапал брамы. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пілігры́м, ‑а, м.
Кніжн. уст. Паломнік, вандроўны багамолец. // перан. Вандроўнік, падарожны. Прыпылены пілігрым стаіць ля чужога парога. І ніхто не пазнае яго. Нават яна. І ніхто не ведае, што тут разбіта ягонае сэрца. М. Стральцоў.
[Ад лац. peregrinus — чужаземец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паломнік ’багамолец, які вандруе па так званых святых месцах’ (ТСБМ). Рус. пало́мник, ст.-рус. книга паломникъ ’апісанне паломніцтва’. Ад лац. palma ’пальма’, выконваючай вялікую ролю ў вялікадневай абраднасці. Параўн. франц. paumer, італ. palmiere ’насіцель пальмы, паломнік’ (Праабражэнскі, 2, 10; Фасмер, 3, 193).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)