аўцама́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (спец.).

Авечка, якая дае прыплод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўцама́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аўцама́тка аўцама́ткі
Р. аўцама́ткі аўцама́так
Д. аўцама́тцы аўцама́ткам
В. аўцама́тку аўцама́так
Т. аўцама́ткай
аўцама́ткаю		 аўцама́ткамі
М. аўцама́тцы аўцама́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўцама́тка ж., с.-х. овцема́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўцама́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Авечка, якая дае прыплод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

овцема́тка аўцама́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)