аўтакра́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			аўтакра́н | 
			аўтакра́ны | 
			
		
			| Р. | 
			аўтакра́на | 
			аўтакра́наў | 
			
		
			| Д. | 
			аўтакра́ну | 
			аўтакра́нам | 
			
		
			| В. | 
			аўтакра́н | 
			аўтакра́ны | 
			
		
			| Т. | 
			аўтакра́нам | 
			аўтакра́намі | 
			
		
			| М. | 
			аўтакра́не | 
			аўтакра́нах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
аўтакра́н м., тех. автокра́н
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
аўтакра́н, ‑а, м.
Грузападымальны кран на аўтамабільным шасі.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
автокра́н техн. аўтакра́н, -на м.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
аўтакранаўшчы́к, ‑а, м.
Машыніст, які абслугоўвае аўтакран.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)