аўтакра́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтакра́н |
аўтакра́ны |
| Р. |
аўтакра́на |
аўтакра́наў |
| Д. |
аўтакра́ну |
аўтакра́нам |
| В. |
аўтакра́н |
аўтакра́ны |
| Т. |
аўтакра́нам |
аўтакра́намі |
| М. |
аўтакра́не |
аўтакра́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аўтакра́н м., тех. автокра́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтакра́н, ‑а, м.
Грузападымальны кран на аўтамабільным шасі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
автокра́н техн. аўтакра́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтакранаўшчы́к, ‑а, м.
Машыніст, які абслугоўвае аўтакран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)