аўтакра́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтакра́н аўтакра́ны
Р. аўтакра́на аўтакра́наў
Д. аўтакра́ну аўтакра́нам
В. аўтакра́н аўтакра́ны
Т. аўтакра́нам аўтакра́намі
М. аўтакра́не аўтакра́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аўтакра́н м., тех. автокра́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтакра́н, ‑а, м.

Грузападымальны кран на аўтамабільным шасі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЎТАКРА́Н,

аўтамабільны кран, самаходная пагрузачна-разгрузачная машына, зманціраваная на аўтамаб. шасі. Бываюць поўнапаваротныя і непаваротныя (з абмежаваным вуглом павароту стралы). Для ўстойлівасці мае вынасныя апоры. Прывод кранавага абсталявання электрычны, гідраўлічны або механічны. Працуе ад аўтамаб. або ад спец. рухавіка на паваротнай платформе. З навясным абсталяваннем можа выконваць лёгкія земляныя работы і грузіць сыпкія матэрыялы. Грузападымальнасць 2,5—16 т.

т. 2, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтакра́н м Kránwagen m -s, -, Áutokran m -s, -e і -kräne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўтакра́н

(ад аўта- + кран)

самаходны грузападымальны кран.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

автокра́н техн. аўтакра́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтакранаўшчы́к, ‑а, м.

Машыніст, які абслугоўвае аўтакран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)