аўтажы́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтажы́р аўтажы́ры
Р. аўтажы́ра аўтажы́раў
Д. аўтажы́ру аўтажы́рам
В. аўтажы́р аўтажы́ры
Т. аўтажы́рам аўтажы́рамі
М. аўтажы́ры аўтажы́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтажы́р м., ав. автожи́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтажы́р, ‑а, м.

Устарэлы тып лятальнага апарата.

[Фр. autogyre ад грэч. autos — сам і gyros — круглы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

автожи́р ав., уст. аўтажы́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)