аўстэ́рыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўстэ́рыя |
аўстэ́рыі |
| Р. |
аўстэ́рыі |
аўстэ́рый |
| Д. |
аўстэ́рыі |
аўстэ́рыям |
| В. |
аўстэ́рыю |
аўстэ́рыі |
| Т. |
аўстэ́рыяй
аўстэ́рыяю |
аўстэ́рыямі |
| М. |
аўстэ́рыі |
аўстэ́рыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Аўстэ́рыя ’заезны двор, гасцініца’ (у Беларусі ў XVI–XVIII стст.) (Нас., Бяльк., Бесар., БелСЭ). З польск. austerja ’тс’, запазычанага з італ. osteria (Кюнэ, Poln., 42). Параўн. Рыхардт, Poln., 31.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)