аўдаве́лы, -ая, -ае.

Які стаў удаўцом (удавою).

А. чалавек.

|| наз. аўдаве́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўдаве́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўдаве́лы аўдаве́лая аўдаве́лае аўдаве́лыя
Р. аўдаве́лага аўдаве́лай
аўдаве́лае		 аўдаве́лага аўдаве́лых
Д. аўдаве́ламу аўдаве́лай аўдаве́ламу аўдаве́лым
В. аўдаве́лы (неадуш.)
аўдаве́лага (адуш.)		 аўдаве́лую аўдаве́лае аўдаве́лыя (неадуш.)
аўдаве́лых (адуш.)
Т. аўдаве́лым аўдаве́лай
аўдаве́лаю		 аўдаве́лым аўдаве́лымі
М. аўдаве́лым аўдаве́лай аўдаве́лым аўдаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўдаве́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўдаве́лы аўдаве́лая аўдаве́лае аўдаве́лыя
Р. аўдаве́лага аўдаве́лай
аўдаве́лае		 аўдаве́лага аўдаве́лых
Д. аўдаве́ламу аўдаве́лай аўдаве́ламу аўдаве́лым
В. аўдаве́лы (неадуш.)
аўдаве́лага (адуш.)		 аўдаве́лую аўдаве́лае аўдаве́лыя (неадуш.)
аўдаве́лых (адуш.)
Т. аўдаве́лым аўдаве́лай
аўдаве́лаю		 аўдаве́лым аўдаве́лымі
М. аўдаве́лым аўдаве́лай аўдаве́лым аўдаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўдаве́лы овдове́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўдаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў удаўцом (удавой). Аўдавелы мужчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

овдове́вший прил. аўдаве́лы, заўдаве́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)