Аўгусці́н

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Аўгусці́н Аўгусці́ны
Р. Аўгусці́на Аўгусці́наў
Д. Аўгусці́ну Аўгусці́нам
В. Аўгусці́на Аўгусці́наў
Т. Аўгусці́нам Аўгусці́намі
М. Аўгусці́не Аўгусці́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блажэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Дзівакаваты, юродзівы (пра некаторых святых). Блажэнны Аўгусцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́башч, ‑а, м.

Ксёндз, які стаіць на чале парафіі. Ксяндза-пробашча віншуюць: яго прамова — шэдэўр красамоўства. Колас. Адзінае, што заслугоўвае ўвагі, — гэта касцёл і плебанія, у якой жыве пробашч Аўгусцін. Бажко.

[Польск. proboszcz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)