ашчаве́ць
‘звянуць, змарнець’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ашчаве́ю |
ашчаве́ем |
| 2-я ас. |
ашчаве́еш |
ашчаве́еце |
| 3-я ас. |
ашчаве́е |
ашчаве́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ашчаве́ў |
ашчаве́лі |
| ж. |
ашчаве́ла |
| н. |
ашчаве́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ашчаве́й |
ашчаве́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ашчаве́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ашчаве́ць 1 ’звянуць, аслабнуць’ (Байк. і Некр.). Няясна, магчыма, да ашчавець 2, параўн. прастамоўнае скіснуць ’страціць настрой, здацца’ або да шчавы ’пусты’, параўн. рус. щавый ’пусты; пульхны’ (з тъщавъ ад тъщъ, параўн. тощий ’пусты, слабы’, гл. Фасмер, 4, 495).
*Ашчавець 2, ошчаві́ты ’пракіснуць’ (Клім.). Ад шчавы ’пракіслы’, параўн. шчавэ молоко ’пракідае малако’ (Вешт. 390).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прышча́ўляны (прошчавляный) ’праколы, з кіславатым прысмакам’ (пін., Нар. лекс.). Гл. прашчаўляны, ашчавець 2, шчавы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Прашчаве́рваны, прошчаве́рваны (хлеб, страва) ’пракіслы’ (жыт., Вешт.). Да *шчавер, палес. шшэ́вэр, шʼшʼа́вер ’шчаўе’ (Бейл.). Параўн. яшчэ ашчавець, шчавы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)