ачо́скі, -аў (спец.).

Рэшткі, адходы пры часанні.

А. лёну.

|| прым. ачо́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачо́скі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ачо́скі
Р. ачо́скаў
Д. ачо́скам
В. ачо́скі
Т. ачо́скамі
М. ачо́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ачо́скі, -каў ед. нет, спец. очёски, очёс м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачо́скі, ‑аў; адз. няма.

Рэшткі, адходы пры часанні. Ільняныя ачоскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зуй, ‑ю, м.

Ачоскі шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачо́с, -су м., см. ачо́скі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачо́с, ‑у, м.; зб.

Адходы пры часанні воўны і пад.; тое, што і ачоскі. Ільняны ачос. Ваўняны ачос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

очёс м., спец. па́чассе, -сся ср., ачо́скі, -скаў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

очёски мн., спец. ачо́скі, -скаў ед. нет; па́чассе, -сся ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ізрэ́б’е ’валакно, якое засталося пасля ачоскі льну’, ’палатно з гэтага валакна’ (Касп.). Рус. дыял. изгре́бье, изгре́б, изгреба са шматлікімі суфіксальнымі варыянтамі ’ачоскі льну; валакно льну з ачоскаў’, ’палатно з ільняных ачоскаў’, изгре́бовать ’часаць лён упершыню’ (наўг.), укр. згрі́бʼя, бʼя ’пакулле, ачоскі’ (Грынч.), ст.-рус. изгреби, изгребие (XIII ст.) ’пакулле, ачоскі льну, канапель’, ’грубыя адходы льну і канапель’. Ад ст.-рус. изгребие — прэфіксальна-суфіксальнага наз. з коранем ‑греб‑ (гл. грэбці) са стратай ‑г‑ у кансанантнай групе. Гл. зрэб’е.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)