ачо́скі, -аў (спец.).

Рэшткі, адходы пры часанні.

А. лёну.

|| прым. ачо́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачо́скі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ачо́скі
Р. ачо́скаў
Д. ачо́скам
В. ачо́скі
Т. ачо́скамі
М. ачо́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ачо́скі, -каў ед. нет, спец. очёски, очёс м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачо́скі, ‑аў; адз. няма.

Рэшткі, адходы пры часанні. Ільняныя ачоскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачо́с м зборн, ачо́скі мн тэкст Héde f -, -n, Werg n -(e)s, Kämmling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зуй, ‑ю, м.

Ачоскі шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачо́с, -су м., см. ачо́скі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачо́с, ‑у, м.; зб.

Адходы пры часанні воўны і пад.; тое, што і ачоскі. Ільняны ачос. Ваўняны ачос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Héde

f -, -n па́кулле, ачо́скі, кудзе́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

очёс м., спец. па́чассе, -сся ср., ачо́скі, -скаў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)