ачарава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ачару́ю |
ачару́ем |
| 2-я ас. |
ачару́еш |
ачару́еце |
| 3-я ас. |
ачару́е |
ачару́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ачарава́ў |
ачарава́лі |
| ж. |
ачарава́ла |
| н. |
ачарава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ачару́й |
ачару́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ачарава́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ачарава́ць сов. очарова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ачарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.
Тое, што і зачараваць. У апошнія гады ёй не столькі хацелася ачараваць яго, закахаць, колькі проста ўзяць — націскам, прыступам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачарава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ачараваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)