ачарава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачару́ю ачару́ем
2-я ас. ачару́еш ачару́еце
3-я ас. ачару́е ачару́юць
Прошлы час
м. ачарава́ў ачарава́лі
ж. ачарава́ла
н. ачарава́ла
Загадны лад
2-я ас. ачару́й ачару́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час ачарава́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ачарава́ць сов. очарова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Тое, што і зачараваць. У апошнія гады ёй не столькі хацелася ачараваць яго, закахаць, колькі проста ўзяць — націскам, прыступам. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачарава́ць, ачаро́ўваць bezáubern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ачарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ачараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

becharm

[bɪˈtʃɑ:rm]

v.t.

зачаро́ўваць; ачарава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Záuber

m -s, -

1) ча́ры, чаро́ўнасць, зачарава́нне

2) вядзьма́рства, ма́гія

3) разм. мана́, падма́н

mach doch kéinen ~ — не дуры́ галаву́!

~ tréiben* — вядзьма́рыць, чарава́ць; варажы́ць

~ áusüben — зачарава́ць, ачарава́ць

das ist fáuler ~! — разм. гэ́та круго́м ашука́нства!

◊ den ~ kénnen wir! — ве́даем мы гэ́тыя хі́трыкі!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)