ацё́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ацё́чны ацё́чная ацё́чнае ацё́чныя
Р. ацё́чнага ацё́чнай
ацё́чнае		 ацё́чнага ацё́чных
Д. ацё́чнаму ацё́чнай ацё́чнаму ацё́чным
В. ацё́чны (неадуш.)
ацё́чнага (адуш.)		 ацё́чную ацё́чнае ацё́чныя (неадуш.)
ацё́чных (адуш.)
Т. ацё́чным ацё́чнай
ацё́чнаю		 ацё́чным ацё́чнымі
М. ацё́чным ацё́чнай ацё́чным ацё́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ацёчны отёчный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацёчны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ацёку.

2. Які мае ацёк, ацёчнасць. Ацёчныя ногі. □ Згорблены, з нездаровым, ацёчным тварам, выціраючы рукі кашлатым ручніком, [доктар] падышоў да раненага. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацёк, -у, мн. -і, -аў, м.

Пухліна, якая ўзнікае ад лішку вадкасці ў тканках.

А. лёгкіх.

А. ног.

|| прым. ацёчны, -ая, -ае.

|| наз. ацёчнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отёчный ацёчны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)